Porozumienie stało się zaczątkiem dziesięciomilionowego ruchu mającego przyczynić się do upadku komunizmu w Europie. W sierpniu 1980 r. według oficjalnych danych strajkowało ok. 700 zakładów pracy (700 tys. osób). Liczbę działaczy „Solidarności” w latach 1980–1981 szacuje się na 9–10 mln.
Na początku lipca 1980 r. na skutek podwyżki cen mięsa i jego przetworów sprzedawanych w sklepach i stołówkach zakładowych wybuchły spontaniczne strajki w zakładach pracy na południu i wschodzie kraju, głównie na Lubelszczyźnie. Protesty szybko wygasały po negocjacjach władz ze strajkującymi załogami, którym obiecywano realizację postulatów ekonomicznych. Tymczasem 14 sierpnia 1980 r. w Stoczni Gdańskiej im. Lenina wybuchł strajk w obronie zwolnionej z pracy Anny Walentynowicz, działaczki WZZ Wybrzeża. Po dwóch dniach protest został przerwany, ale potem na skutek nalegań delegatów innych zakładów pracy, które poparły żądania stoczniowców, był kontynuowany jako strajk solidarnościowy. „Dyscyplinarne” zwolnienie Anny Walentynowicz doprowadziło do powstania największego ruchu społecznego w polskiej historii – NSZZ Solidarność. Powołano Międzyzakładowy Komitet Strajkowy, który sformułował 21 postulatów. Najważniejsze dotyczyły utworzenia prawdziwie wolnych i niezależnych związków zawodowych i upamiętnienia ofiar tragedii grudnia 1970 r. (…).
źródło: ipn.gov.pl
Obchody w Krakowie zaczęły się od złożenia kwiatów pod Pomnikiem Solidarności w Nowej Hucie. Następnie ok godz. 17:00 – złożono kwiaty na płycie Rynku Głównego przy tablicy „Nie oddamy Sierpnia”. Następnie o 17.30 odprawiono uroczystą mszę świętą w intencji Ojczyzny i ”Solidarności” w Katedrze Wawelskiej.Po mszy św. poczty sztandarowe i uroczystość przeniosła się pod Krzyż Katyński.
Tam nastąpiło przemówienie Przewodniczącego Zarządu Regionu Małopolskiego NSZZ ”Solidarność” oraz zostały złożone kwiaty.
